طراحی و اجرای شبکه های داخلی PASSIVE

تجهیزات شبکه های کامپیوتری به دو بخش Passive و Active تقسیم می گردند که هر بخش به نوبه خود دارای ارزش منحصر به فرد جهت تبادل اطلاعات در یک مجموعه می باشد و لاینفک از یکدیگر هستند.

تجهیزات Passive (غیرفعال) در هر شبکه ای به تجهیزات گفته می شود قابل برنامه ریزی نیستند و تغییر در ماهیت آنها امکان پذیر نمی باشد، این تجهیزات که در اغلب موارد جهت انتقال داده و پیکر بندی شبکه در نظر گرفته می شوند جهت تبادل اطلاعات مابین تجهیزات Active مورد استفاده قرار میگیرند و بزرگترین وجه تمایز آن این است که هیچگونه تغییری در اطلاعات انتقالی ایجاد نخواهد کرد.

از دیگر مواردی که می توان تجهیزات Passive را دسته بندی کرد نحوه عملکرد این گونه از تجهیزات است، در تمامی تجهیزات Active نیاز به برقراری برق می باشند، به عبارت دیگر با برق کار می کنند. تجهیزات Passive بدون نیاز به جریان برق توانایی خود را حفظ کرده و قابل استفاده می باشند.

همانطور که قبلاً نیز ذکر گردید اغلب تجهیزات Passive بدون برق کاربرد دارند، اما در این زمینه نیز استثنا وجود دارد، به عنوان مثال Patch Panel های POE تجهیزات Passive هستند که با برق کار می کنند و جهت انتقال از نیاز به جریان برق دارند.

برای تجهیزات Passive می توان
داکت،ترانک، Keystone، Patch Cord، Patch Panel، Rack،
انواع کابل های مسی (UTP, FTP, STP)،
انواع کابل های فیبرنوری (Single Mode, Multi Mode, NZDSF) و بسیاری از تجهیزات دیگر را نام برد.
تجهیزات مورد استفاده در این پروژه پچ پنل و کابل های cat 6 utp لگراند میباشد

شبکه­ هاي محلي از قديمي­ ترين و اولين انواع شبکه­ هاي کامپيوتري هستند.
پيشرفت فناوري در حوزه فناوري اطلاعات باعث شده است تا نيازمندي­ هاي امروزي ظرفيت­ پذيري در شبکه­ هاي محلي تحت پوشش قرار گيرند.
از آن­جايي که بنا به خصوصيات نظام­ هاي کسب و کاري، غالباً شبکه ­هاي محلي تأثير مستقيمي بر روي اثربخشي نظام کسب و کار دارند، فناوري­ ها و تکنولوژي­ هاي نوين، بخش عمده اي از اين نيازمندي­ ها را تحت پوشش قرار داده­ اند.

به کمک اين چنين فناوري­ هاي نوين در شبکه­ هاي محلي امروزي و به جهت تحت پوشش قرار دادن نيازمندي­ هاي نظام ­هاي کسب و کاري امروزي، شبکه­ هاي محلي مي­ بايست داراي خصوصيات ويژه ­اي در سطح ساختار و معماري آن­ها باشند.

از اهم اين خصوصيات مي ­توان به ظرفيت­ پذيري مناسب در لايه­ هاي مختلف شبکه­ هاي محلي، ايجاد افزونگي و تحمل­ پذيري خطا در سطوح مختلف، کمينه نمودن مدت زمان بازيابي در زمان بروز اختلالات، گسترش ­پذيري مناسب، امن­ سازي زيرساخت ارتباطي شبکه­ محلي، تحت پوشش قرار دادن نيازمندي­ هاي رفتار ترافيکي به جهت بهره­ مندي از سرويس ­هاي ارزش افزوده و… اشاره نمود.