کابل Indoor فیبر

کابل ها برای کاربردهای داخلی شامل موارد زیر است:

* کابل های سیمپلکس
* کابل های دوبلکس
* کابل های چند فیبر
* کابل های سنگین، سبک و پلنوم
* کابل های شکست
* کابل های روبان

اگرچه این دسته‌ها با هم همپوشانی دارند، اما نشان‌دهنده روش‌های رایج ارجاع به الیاف هستند. شکل 7-5 سطوح مقطع چندین نوع کابل معمولی را نشان می دهد.

کابل های سیمپلکس

کابل فیبر سیمپلکس از یک رشته شیشه فیبر پلاستیکی تشکیل شده است. فیبر سیمپلکس اغلب در مواردی استفاده می‌شود که تنها یک خط انتقال و/یا دریافت بین دستگاه‌ها یا زمانی که از سیگنال داده چندگانه استفاده می‌شود (ارتباط دو جهته روی یک فیبر واحد) مورد نیاز است.

کابل های دوبلکس

کابل فیبر دوبلکس از دو رشته فیبر شیشه یا پلاستیک تشکیل شده است. این کابل که معمولاً در فرمت ساخت «زیپ‌کورد» یافت می‌شود، اغلب برای ارتباط دوطرفه بین دستگاه‌هایی که در آن‌ها به یک انتقال و دریافت جداگانه نیاز است، استفاده می‌شود.

برای زیبایی و راحتی به جای دو کابل سیمپلکس از کابل دوبلکس استفاده می شود. کار با یک کابل دوبلکس ساده تر است، احتمال گیج شدن دو کانال کمتر است و ظاهر دلپذیرتر است. به یاد داشته باشید، سیم برق لامپ شما یک کابل دوبلکس است که به راحتی می تواند دو سیم مجزا باشد. آیا یک سیم دوبلکس در لامپ حس بهتری ندارد؟ همین استدلال در مورد کابل های فیبر نوری حاکم است.

کابل های لوله شل

انواع شل شامل یک یا چند لوله بافر سخت است که بین 1 تا 12 الیاف پوشش داده شده را در خود جای داده است. لوله های بافر سخت نیز با ژل پر می شوند تا از لرزش و رطوبت برای الیاف محافظت کنند. الیاف به صورت شل در لوله ها قرار دارند که به شکل مارپیچ معکوس به داخل کابل پیچیده می شوند و در واقع طولانی تر از غلاف بیرونی کابل هستند. این آرایش باعث می شود تا هنگام نصب کابل مقدار کمی کشش در غلاف بیرونی ایجاد شود. کابل لوله شل اغلب در ساخت OSP استفاده می شود زیرا برای استفاده در محیط های بیرونی سخت طراحی شده است. شکل 1 را برای آرایش فیزیکی یک کابل لوله شل معمولی ببینید.

کابل های شکست

کیک برک آوت

کابل های Breakout دارای چندین کابل سیمپلکس مجزا در داخل یک ژاکت بیرونی هستند. کابل های شکسته نشان داده شده در شکل 2 از دو پرکننده دی الکتریک برای ثابت نگه داشتن کابل ها استفاده می کنند، در حالی که یک پوشش Mylar کابل ها/پرکننده ها را احاطه کرده است. ژاکت بیرونی دارای یک ریپکورد است تا برداشتن آن سریع و آسان باشد. هدف کابل برش این است که به زیر واحدهای کابل در داخل اجازه می دهد تا به راحتی در معرض هر طولی که لازم است قرار بگیرند. کابل های Breakout معمولاً با دو یا چهار فیبر در دسترس هستند، اگرچه کابل های بزرگتر نیز کاربرد دارند.

کابل های روبان

کابل نواری

کابل ریبون از تعدادی الیاف در کنار هم در یک ژاکت استفاده می کند. در اصل، کابل فیبر ریبون برای کابل های فضای باز استفاده می شد (شکل 3 را ببینید). امروزه از آنها در کابل کشی محل و برنامه های کامپیوتری نیز استفاده می شود. کابل ها، معمولا با حداکثر 12 فیبر، سطح مقطع بسیار کوچکی را ارائه می دهند. آنها برای اتصال تجهیزات درون کابینت ها، در برنامه های کاربردی شبکه و برای مراکز داده کامپیوتری استفاده می شوند. علاوه بر این، آنها با اتصالات آرایه چند فیبر سازگار هستند. کابل های ریبون در دو نسخه چند حالته و تک حالته موجود هستند.